Art. 297. § 1. Kto, w celu uzyskania dla siebie lub kogo innego, od banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi - kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, elektronicznego instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego, przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę albo nierzetelny dokument albo nierzetelne, pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew ciążącemu obowiązkowi, nie powiadamia właściwego podmiotu o powstaniu sytuacji mogącej mieć wpływ na wstrzymanie albo ograniczenie wysokości udzielonego wsparcia finansowego, określonego w § 1, lub zamówienia publicznego albo na możliwość dalszego korzystania z elektronicznego instrumentu płatniczego.
§ 3. Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie zapobiegł wykorzystaniu wsparcia finansowego lub instrumentu płatniczego, określonych w § 1, zrezygnował z dotacji lub zamówienia publicznego albo zaspokoił roszczenia pokrzywdzonego.
Artykuł 297 kodeksu karnego chroni takie instrumenty systemu gospodarczego jak: kredyt, pożyczka bankowa, gwarancja kredytowa, dotacja, zamówienia publiczne, akredytywa, poręczenie bankowe oraz elektroniczne instrumenty płatnicze. Z uwagi na podobieństwo do przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 kodeksu karnego, zachowania opisane w art. 297 § 1 kodeksu karnego określa się mianem oszustwa kredytowego, dotacyjnego, subwencyjnego oraz związanego z uzyskaniem zamówienia publicznego.
Istota oszustwa kredytowego (dotacyjnego) polega na przedłożeniu przez sprawcę określonych dokumentów (fałszywych lub stwierdzających nieprawdę) lub nierzetelnych pisemnych oświadczeń, które mają istotne znaczenie dla udzielenia kredytu, pożyczki bankowej, gwarancji kredytowej, dotacji lub zamówienia publicznego. Wyliczenie to ma charakter zamknięty. Jakiekolwiek inne, nieuczciwe praktyki zmierzające do uzyskania wymienionych wyżej środków finansowych nie stanowią przestępstwa z art. 297 § 1 kodeksu karnego.
W ujęciu art.297§1 oszustwo jest przestępstwem umyślnym o charakterze kierunkowym. Sprawca musi wiedzieć, że przedkłada fałszywe lub poświadczające nieprawdę dokumenty, lub złożyć nierzetelne oświadczenie w celu uzyskania pożyczki bankowej, kredytu lub innego świadczenia.
§3 przewiduje klauzulę niekaralności sprawcy, który po popełnieniu przestępstwa, a przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie zapobiegł wykorzystaniu kredytu, pożyczki bankowej, gwarancji kredytowej, subwencji lub zamówienia publicznego albo zaspokoił roszczenia pokrzywdzonego. Znamię "zapobiegł wykorzystaniu" oznacza niepodjęcie przyznanej pożyczki lub kredytu albo jego zwrot przed wykorzystaniem, niewykorzystanie udzielonej gwarancji kredytowej lub subwencji, zwrot dotacji albo rezygnację z przyznanego instrumentu płatniczego. Jeśli chodzi o zaspokojenie roszczeń pokrzywdzonego to jest to możliwe wtedy, gdy nastąpiła choćby częściowa realizacja tych roszczeń i sprawca dobrowolnie je zwrócił lub spłaca. Klauzula niekaralności nie obejmuje sfałszowania przez sprawcę dokumentu dla realizacji celów okr. w §1. Zachowanie to bowiem nie usuwa kryminalnej zawartości fałszerstwa dokumentu ani nie jest czynnym żalem w odniesieniu do tego przestępstwa.
Linki sponsorowane
KANCELARIA PRAWNA tel. (061) 86-888-48 |
