Art. 189 k.k.: § 1. Kto pozbawia człowieka wolności podlega karze pozbawienia wolności od
3 miesięcy do lat 5.
Przestępstwo z art. 189 k.k. polega na podejmowaniu przez sprawcę takich działań, które pozbawiają człowieka możliwości swobodnego wyboru miejsca pobytu. Jest to np. zamknięcie człowieka w pomieszczeniu, związanie go, zainstalowanie przeszkód uniemożliwiających wydostanie się z określonego miejsca. Przestępstwo może być też popełnione przez zaniechanie (np. kierowca nie zatrzymuje samochodu, pozbawiając w ten sposób wolności podwożonego przez siebie znajomego, który posprzeczawszy się z nim oświadczył, że chce wysiąść.). Nie jest wymagany żaden minimalny okres pozbawienia wolności.
Przestępstwo z art. 189 k.k. można popełnić tylko umyślnie (zamiar bezpośredni lub ewentualny)
Pozbawienie wolności przez lekkomyślność lub niedbalstwo nie jest przestępstwem, chyba że wynika z niedopełnienia obowiązków lub przekroczenia uprawnień przez funkcjonariusza publicznego i wyrządza pokrzywdzonemu istotną szkodę (art. 231 § 3 k.k.),ale jest karane z innej kwalifikacji prawnej.
Jest to przestępstwo trwałe, dokonane jest z chwilą pozbawienia wolności pokrzywdzonego i trwa do czasu jego uwolnienia.
Kwalifikowany typ pozbawienia wolności przewiduje art. 189 § 2 Kk. Okoliczności tworzące typ kwalifikowany objęte być muszą winą umyślną (zamiar bezp. lub ew.- tak uważa większość doktryny) Ma on miejsce wtedy, gdy pozbawienie wolności trwało dłużej niż 7 dni, lub łączyło się ze szczególnym udręczeniem. Poprzez szczególne udręczenie należy rozumieć takie zachowanie się sprawcy, które wykracza poza zakres niezbędny do zatrzymania ofiary w określonym miejscu i służy wyrządzeniu jej dodatkowych cierpień fizycznych lub psychicznych, np. bicie, znieważanie, głodzenie, zamknięcie w ciemnej piwnicy, etc.
Linki sponsorowane
KANCELARIA PRAWNA tel. (061) 86-888-48 |