art. 158 Kk § l Kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na
bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156
§ l (ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci: -pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia, - innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała) lub w art. 157 § l (naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1), podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka,
sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze
pozbawienia wolności od roku do 10 lat.
Bójka - starcie między co najmniej trzema osobami, z których każda występuje w zajściu w podwójnej roli atakującego i broniącego się.
Pobicie - zajście, w którym co najmniej dwie osoby występują czynnie przeciwko innej osobie lub osobom. W przeciwieństwie do bójki istnieje wyraźny podział ról na stronę atakującą i stronę pokrzywdzoną zachowaniem się napastników. Oczywiście udział w pobiciu w charakterze pokrzywdzonego nie jest karany.
Dla odróżnienia bójki od pobicia istotne znaczenie mają zwykle okoliczności na początku zajścia - czy było to starcie wzajemne, czy atak jednej strony na drugą.
Dla odpowiedzialności z § l nie ma znaczenia skutek. Sprawca uczestniczący w bójce lub pobiciu ponosi odpowiedzialność, nawet jeśli zajście nie skończyło się jakimikolwiek obrażeniami (przestępstwa z narażenia). Konieczne jest jednak, aby bójka lub pobicie były na tyle intensywne, że wynikało z nich narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo poniesienia uszczerbku na zdrowiu (zwykła przepychanka nie jest bójką). Zachowanie się sprawców bójki lub pobicia polega na "braniu udziału", przez co rozumie się nie tylko zadawanie ciosów, ale także słowne zachęcanie do walki (niektórzy autorzy), podawanie narzędzi, gaszenie światła dla utrudnienia wycofania się z zajścia itp.
Jest to przestępstwo umyślne, a warunkiem odpowiedzialności uczestnika jest by uświadamiał sobie tak niebezpieczny charakter zajścia i co najmniej godził się z tym (zamiar ewentualny). Sam udział w zajściu wymaga natomiast zamiaru bezpośredniego. Do bytu przestępstwa nie jest jednak konieczne zaistnienie skutków w zakresie życia lub zdrowia, a jedynie bezpośrednie zagrożenie tych dóbr.
§ 2 i 3 art. 158 Kk określają przestępstwa udziału w bójce lub pobiciu kwalifikowane ze względu na następstwa w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu albo śmierci człowieka.
Od strony podmiotowej przestępstwa z art. 158 § 2 i 3 Kk są przestępstwami popełnianymi z winy mieszanej (kombinowanej), tzn. sam udział w bójce (pobiciu) musi być umyślny (zamiar bezpośredni lub ewentualny), a następstwo w postaci uszkodzenia ciała lub śmierci człowieka musi być objęte nieumyślnością. Jeżeli skutek byłby objęty umyślnością, to mielibyśmy do czynienia z ciężkim uszkodzeniem ciała lub zabójstwem.
Uczestnik bójki zasadniczo nie może powoływać się na obronę konieczną, gdyż jego działanie jest bezprawne (zarówno napada jak i broni się). Nie dotyczy to osoby, która włączyła się w walkę jedynie po to, by ją przerwać.
Osoby zaatakowane w ramach pobicia znajdują się w sytuacji obrony koniecznej i nie ponoszą odpowiedzialności za naruszenie nietykalności cielesnej i obrażenia zadane napastnikom.
Udział w bójce albo pobiciu jest karany bez względu na to, czy zostało ustalone, kto bezpośrednio spowodował śmierć bądź uszkodzenie ciała. Natomiast sprawca śmierci bądź uszkodzenia ciała odpowiada i za udział w bójce bądź pobiciu i za spowodowany bezpośrednio skutek na zasadzie kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy (art. 11 k.k.).
Odrębnym typem kwalifikowanym jest przestępstwo używania w bójce lub pobiciu broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu (art. 159 KK). Używanie broni niekoniecznie musi oznaczać strzelanie, może być grożenie. O pojęciu niebezpiecznego przedmiotu napisano już całe tomy, generalnie musi ono być równie niebezpieczne dla życia jak broń czy nóż, przy czym ocena zależy też od umiejętności napastnika posługiwania się danym narzędziem.
Linki sponsorowane
KANCELARIA PRAWNA tel. (061) 86-888-48 |
